“Тафаккур” журналига кўп йиллардан бери обуна бўлиб келаман. Унинг ҳар бир сонини оиламиз билан интиқ кутамиз. Мажалла халқимиз оқилу фозилларининг залворли-залворли ўй-фикрларини ортмоқлаб, хонадонимизга йилига тўрт бора мартабали меҳмон каби кириб келади. Ундаги мақола, эссе ва суҳбатларни қайта-қайта мутолаа қиламан, кўнглимда ажиб бир тафаккур байрамини туяман.

Эълон “Самарқанд шаҳрида илк маротаба 7 ёшдан 70 ёшгача ўткир сюжетли “Қабр” фильмига кинокас­тинг! Шошилинг, имкониятни қўлдан бой берманг! Манзил: Пастдарғом тумани маданият бўлими зали”.

Лоф эмас, қирқ йил бўлди: ана шу катта трасса – Катта ўзбек тракти дейилармиди бир замонлар, йўлдан гоҳи жанубга, гоҳи Орол бўйлари, баъзан буюк жаҳонгир бобом мангу қўним топ­ган Самарқанд ё Бухорои шариф томонларга бориб келаман. Ким айтади, қай биримиз шундоққина йўл устидаги Сирдарё аталмиш улкан ҳудуднинг бирор туман ё қишлоғини бир кунгина айланганмизми? Аксаримиз ёз чилласида Зомин ё Бахмалга салқинлаб келмоқ учун югурганмиз, Айдаркўл тарафларга отланганмиз. Сирдарё десалар... саратонда н

Биргина эътироф инсондаги яширин иқтидорни очиб юбориши, ўзини кашф қилишига сабабчи бўлиши ҳеч гап эмас. Шу боис ҳаётда юксак марраларни забт этган кишилар ҳақида гапирилганда аввало уларни ўз вақтида қўллаб-қувватлаган ва маънавий мадад бўлган зукколар, давр ва замон тилга олиниши ҳам бежиз эмас.

O‘zLiDeP Бухоро, Жиззах, Навоий ва Сурхондарё вилоятлари кенгашлари  томонидан ўтказилган давра суҳбатларида партиянинг янгиланган дастури  ва сайловолди платформалари лойиҳалари атрофлича  муҳокама қилиниб, кўплаб фикр-мулоҳазалар билдирилди

Сумбуланинг нуқси ариқларга урди. Ариқларнинг четига нам тепди. Шафтолилар ларзон-ларзон бўлиб юмшади. Чигирткага тўйган куркалар салмоқ билан қадам ташлай бошлади. Дала йўлларидаги тупроқлар деҳқоннинг болдирига етди. Зовур четларидаги итузумдан хўп тотинган чумчуқлар гоҳ у томон, гоҳ бу томон “гурр-гурр” учади.

Глобал иқтисодиёт янги даврга қадам қўймоқда, миллий иқтисодиётда эса эски муаммоларга қайта дуч келинмаса эди... Шу сабабли янги даврни кескин иқтисодий ислоҳотлар билан бошламасак ва давом эттирмасак, янги қонуниятлардан-да ортда қоламиз.

Жиззах вилоятининг 1941-1945 йилларда ушбу муҳорабага қўшган ҳиссаси хусусида

1942 йилнинг январь ойидан Муҳитдиннинг Иккинчи жаҳон уруши фронтидаги қаҳрамонликлари бошланди...

Диана Абрамовна Чумаченко, тахаллусларининг таърифини келтирсам, “Донахон”, “Донабиби”, кўзга суртган мақоланависимиз, кеча, душанба куни ишга кеч келди. Аслида, бундай одат унга ёт. Хиёбондаги қўшминоранинг узоқлардан кўриниб турадиган қўшсоати тўққизга бонг урар-урмас, алмисоқдан қолган “бульдозер” – лифтнинг  эшиги ўн еттинчи қаватда шарақлаб очилади ва аввал арзандамизнинг шанғиллаган овози – ким биландир хайрлашиб, кимларгадир салом бергани,  сўнг гурсиллаган қадам товушлари эшитилади. Бу о